Jak zrobić balustradę na tarasie lub w altanie

Od maja tego roku zabierałam się już kilka razy do opublikowania tego posta, ale zawsze coś było ważniejsze. Przyznaję, że jestem trochę kulinarnie zakręcona i niewiele znajduję czasu na inne, nie mniej ważne zajęcia. Kiedy dziś przecierałam balustradę po ulewnym deszczu doszłam do wniosku, że już czas... Polecam łatwy montaż. Zdążycie zrobić to jeszcze jesienią, ale nie ma pośpiechu...

Będziesz potrzebować:

sztachetki ( grubość 2cm i długość 70 cm)

listwa poręczowa 6,5 cm x 4 cm (na poręcze i boki przęseł balustradowych)

listewki 2cm x 3 cm (do maskowania wkrętów i mocowania sztachet)

2 rury stalowe o przekroju 3-4 cm o długości powyżej 1 metra (część trzeba zatopić w betonie)

wkręty do drewna

kołki rozporowe do betonu, jeśli filary betonowe

impregnat do drewna

Przygotowanie balustrady

zobacz filmik 

1. Rury stalowe zalewamy mocnym betonem. Pełnią u mnie rolę stabilnego mocowania balustrady przy schodach, wychodzących na ogród. Mozna kupić w sklepach budowlanych gotowe słupki mocowane okuciami blaszanymi i kołkami rozporowymi.

2. Listwy, listewki, sztachety maluję impregnatem dwa razy - przed montażem i po montażu.

3. Po 2-3 tygodniach od zalania rur betonem można przystąpić do montowania przęseł balustradowych. U mnie filary są betonowe i tylko jeden z filarów stoi w miejscu przy schodach, stąd zastosowanie rur stalowych, ale można w takim przypadku wymurować narożny murek, do którego mocujemy balustradę.

4. Zaczynamy od przykręcenia listewki o przekroju 2 cm x 3 cm pod spodem poręczy, równo z jej brzegiem. Powstanie łoże, na którym przymierzamy sztachetki (najlepiej zrobić wzornik odległości między sztachetami, bo jest precyzyjniejszy od typowego odmierzania). Ołówkiem rysujemy miejsca ułożenia sztachet. Ważne, aby ustawić dobrze skrajne sztachety i środkową, pilnując kątów prostych pomiędzy sztachetami a listewkami dolną i górną. Pomiar łatwo przenieść na dolną listewkę, przykładając ją przed mocowaniem do górnej listewki, na której wcześniej zaznaczymy położenie sztachet. Przed wkręceniem wkrętów warto cieńszym wiertłem wywiercić dziurki, co zapobiegnie gwałtownemu rozpychaniu drewna a to często kończy się jego pękaniem. Listewki ustawione są w górnej części krótszym bokiem do poręczy a w dolnej części balustrady dłuższym bokiem do sztachet. Po jednostronnym mocowaniu listewek, montujemy listewki z drugiej strony sztachet, w górnej części przy poręczy dodatkowo zamaskujemy wszystkie łebki wkrętów a listewkę dokręcamy tylko w kilku miejscach od dołu, co sprawi, że poręcz będzie gładka. Dolną listewkę mocujemy tak, by pokryła się z przeciwległą. Na koniec przykręcamy boczne listwy (użyliśmy tych samych listew, co na poręcze). 

5. Przęsło szerokie podpieramy kotwami. Ustawiamy balustradę na tymczasowych podporach i mocujemy kotwy (gotowe elementy dostępne w budowlanych sklepach). Boki balustrady mocujemy dwoma kołkami rozporowymi z każdej strony, osłaniając sztachety, żeby drgania wiertarki ich nie uszkodziły. Gotowe.

Ilości listew, sztachet, wkrętów, nie podałam, bo w każdym nowym przypadku będą inne. Trzeba zmierzyć dobrze odległości między filarami, ustalić rozstaw pomiędzy sztachetami, wyliczyć z małym zapasem i to wszystko...

Tymianek moje ulubione zioło

Na moim zielniku króluje bezkonkurencyjny tymianek. Uwielbiam go za jego wielką moc dawania smaku najbardziej prostym potrawom. Dodaję  go nie tylko do mięs, ale do wielu zup, sałatek, past, gulaszy warzywnych, mięsnych i mieszanych.

Tymianek Thymus vulgaris. Krótki opis rośliny

Tymianek wziął swą nazwę od greckiego słowa Thymon, co znaczy - odważny. Jako bakteriobójcze zioło używane było w najstarszych dziejach starożytności, w basenie Morza Śródziemnego. Kuchnia włoska i grecka po dziś dzień opiera się się na nim niezłomnie, doceniając walory smakowe, rozkurczowe i odmładzające. Tymianek należy do rodziny jasnowatych, co łatwo poznać po ułożeniu i wielkości liliowych lub różowych kwiatuszków. Pięknie się komponuje na rabatach, przy kamieniach lub murkach. W łagodne zimy nie zanika, latem szybko się rozrasta, no i najważniejsze - jest wieloletni. W Polsce być może bardziej znany jest pod nazwą macierzanka.

Umiar w spożyciu najważniejszy

Walory przyprawowe to jedno a lecznicze to dodatkowa i bezcenna korzyść. Jeśli mamy problem z odrywaniem kaszlu, czy oczyszczaniem dróg oddechowych z drażniących śluzów to tymianek pokonuje tą przypadłość rewelacyjnie. Świeże lub suszone zioło wystarczy zaparzyć w termosie i popijać w ciągu dnia 3-4 razy dziennie niewielkimi porcjami.

Trzeba tylko pamiętać, że w każdym leczeniu umiar jest najważniejszy i nie należy traktować żadnych ziół w ten sposób, że im więcej ich zużyjemy tym więcej nam pomogą. Dawkowanie nie może przekraczać zalecanych ilości do użycia w ciągu dnia.

Olejek tymiankowy ma w składzie tymol i karwakrol.  Są to związki fenolowe, wykorzystywane w praktyce jako silne odkażalniki w celach bakteriobójczych, grzybobójczych i przeciw pasożytom. Jednakże ich nadużywanie może okazać się szkodliwe dla wątroby.

Po tygodniowej, najdalej dwutygodniowej terapii zawsze warto zrobić przerwę a spożywczo można delektować się tymiankiem, jak przysmakiem i dodawać po łyżeczce posiekanych listków lub suszonych ziół na przykład do grochówek z mięsem, do tłustych gulaszy i bigosów wręcz obowiązkowo. W mojej kuchni, chyba tylko oprócz dań na słodko, tymianek jest składnikiem wielu potraw, nawet tych najlżejszych, jak sałatki, czy warzywa gotowane na parze.

Tymianek (thymus vulgaris) najważniejsze działanie

działa wykrztuśnie, łagodzi męczący suchy kaszel, skutecznie usuwa infekcje dróg oddechowych, przywraca świeży oddech i likwiduje stany zapalne dziąseł.

ułatwia trawienie

odtruwa,

zabija większość groźnych drobnoustrojów, grzybów, pasożyty (dawniej z powodzeniem stosowano na wszawicę, która dopada  także współczesne szkoły i przedszkola).

przyśpiesza przemianę materii

zapobiega wzdęciom i złemu samopoczuciu

lepszy jest od kawy, bo rozjaśnia umysł, budząc zapał do dalszej pracy

świetny do przemywania skóry, kąpieli zdrowotnych, składnik wielu upiększających kosmetyków

mocniejszy napar z tymianku używany zewnętrznie na skórę głowy, skutecznie zapobiega wypadaniu włosów i łuszczeniu się skóry, polecany na trądzik, wykwity i na wiele innych niepożądanych zmian skórnych

dobry na poprawę nastroju, dodaje więcej pewności siebie i ośmiela

odmładza i podnosi odporność

Bukszpan zwyczajny mistrz elegancji

Bukszpan, jak dla mnie to obowiązkowy krzew w ogrodzie. Najmniej ciekawy zakątek, rabatę, okalając ją, przeobraża w piękne miejsce, od którego trudno oderwać oczy. Jego drobne listki, mięciutkie, od maja po czerwiec, dają się z łatwością formować. Uwielbiają go mistrzowie ogrodowych nożyc, którzy, jak za dotknięciem różdżki, nadają krzewom bukszpanu malownicze kształty.

Krótki opis rośliny

Bukszpan to atrakcyjny bardzo długowieczny zimozielony krzew, pochodzący z rodziny bukszpanowatych - Buxaceae. Naturalnie rośnie w Afryce Płn, w Środkowej i Południowej Europie. Występuję także na Bliskim Wschodzie i w krajach azjatyckich. Wybiera tam zacienione miejsca, znosząc dość łatwo mrozy, upały i silne wiatry. Potrafi dożyć w dobrej kondycji nawet 500 lat. Niestrzyżone okazy mogą osiągnąć po wielu latach nawet 7-8 metrów, tworząc grube konary o cenionym drzewie do celów ozdobnych i meblarskich.

Walory i uprawa bukszpanu zwyczajnego?

Sadzonki najlepiej sadzić na wiosnę w każdej glebie oprócz bardzo kwaśnej, piaszczystej i stale wilgotnej. Najlepsza gleba dla bukszpanów powinna być przepuszczalna, z odczynem zasadowym. Można sadzić wczesną jesienią, żeby sadzonki zdążyły się dobrze ukorzenić przed zimą.

Bukszpan uwielbia cień, ale rośnie także dobrze na stanowiskach pół-cienistych

Nie wymaga dokarmiania nawozami ani podlewania 

Bardzo wytrzymały krzew na suszę (zobacz jak sadzić bukszpany LINK)

Bukszpan bardzo dobrze znosi strzyżenie. Jednak zabieg najlepiej przyjmuję się pod koniec maja i w czerwcu, w dni pochmurne, by ograniczyć poparzenie liści i miejsca najbardziej narażone na choroby po ścięciu. Sprzęt do strzyżenia musi być ostry, nie zostawiający śladów szarpania na roślinie, co objawi się nieciekawym wyglądem już po kilku dniach od cięcia.

Sadzonki można robić samemu, najlepiej w czerwcu - (pół-zdrewniałym niewielkim gałązkom redukujemy ilość liści i wtykamy do ogrodowej ziemi, wymieszanej z piaskiem). Osobiście polecam kupno sadzonek. Nie są drogie a bardzo dobrze przygotowane przez profesjonalne szkółki.

Bukszpan z uwagi na gęste całoroczne ulistnienie, pięknie połyskujące liście, wykorzystywany jest w celach dekoracyjnych - na przykład w okresie Świąt Wielkanocnych

Faktura ulistnienia bukszpanu daje mnóstwo możliwości dekoratorskich, w zestawieniu z innymi nasadzeniami, z architekturą ogrodową, ze ścieżkami, murkami... 

Atrakcyjny krzew występuje w wielu odmianach. Najbardziej polecane to:

Vardar - kulisty, gęsty pokrój

Marginata - liście na brzegach przebarwione na kolor żółty

Suffroticosa - niska odmiana, polecana na obwódki, rosnące do pół metra wysokości

Ostróżki w kolorze blue - sprawdzone byliny do ogrodu

Ostróżki w odcieniach niebieskiego zachwycają mnie elegancją i intensywnością barw. Popularne są także w uwodzicielskich romantycznych różach i spokojnych bielach. Na tle iglaków, trawy lub nieba prezentują się niezwykle i dają przemęczonemu człowiekowi kojący wpływ. Czy są staromodne? Jeśli gonicie za nowościami to każda roślina minionego sezonu pójdzie w zapomnienie a dla minimalistów pewnie większość kolorowych nasadzeń nie wchodzi w rachubę. Jednak monotonia tych samych struktur, kolorów już po krótkim czasie, nikomu nie służy a czyż ostróżki nie są, jak klejnoty pośród zieleni i nieba?

U mnie w ogrodzie ostróżka podpiera się o świerk, przenikając się wzajemnie i przyjemnie kontrastując

Ostróżka ogrodowa opis i uprawa

Ostróżki reprezentują rodzinę jaskrowatych. Rozróżnia się ponad 200 gatunków okrytonasiennych roślin. Kwitną od czerwca po lipiec a przycięte, zakwitną jeszcze raz, o ile przymrozki nie pojawią się zbyt wcześnie. Preferuje słoneczne stanowiska, ale z dosyć żyzną, umiarkowanie wilgotną glebę o najlepiej wapiennym odczynie. Kwiaty ułożone najczęściej w grona lub wiechy, z jednym płatkiem wyraźnie przypominającym ostrogę, stąd nazwa rośliny. Choć mają masywne pędy, wymagają podpór, gdyż w czasie burz i silnych wiatrów, pod ciężarem kwiatostanów, łamią się i niszczą. Zjawiskowo dekorują klomby, zwłaszcza kiedy rosną w grupach, jak jednobarwne nasycone plamy na tle zieleni.

Rozmnażanie ostróżki 

Rozmnażanie ostróżki jest bardzo proste. Wiosną dzielimy ostrym szpadlem lub nożem karpy i przenosimy w zaplanowane miejsca, odżywione, na przykład kompostem. Można posiać nasiona ostróżki w lipcu do skrzynek a po wzroście, najczęściej we wrześniu wsadzić do gruntu.

Bergenia bylina dla leniwych

Bergenia grubolistna (Bergenia crassifolia) wywodzi się z rodziny skalnicowatych. Ojczyzną urokliwej i niezwykle odpornej rośliny na kapryśny klimat są przeważnie tereny górskie w środkowej Azji. 

Bergenia to niekłopotliwa, bardzo dekoracyjna bylina z kwiatów i liści. Cieszy oko przez cały rok, nawet w zimę jako roślina zimozielona, ożywia biele i szarości. Już od wczesnej wiosny poprawia się jej koloryt liści, spod których w kwietniu, z kłączy wyrastają pokaźne pędy, na których rozkwita mnóstwo osobliwych w odcieniach różu kwiatów. Bergenia dorasta do 60 cm. Widać na zdjęciu, jak dobrze pasuje do murków z kamienia. Nic dziwnego, skoro to górska piękność, otulająca sporymi liśćmi skaliste zbocza. Nie sposób nie zatrzymać się przy liściach. Przyciągają bowiem wzrok lśniącą, gładką i skórzastą powierzchnią.

Pigwowiec japoński ogrodowy twardziel

Pigwowiec to wyjątkowo pożyteczny krzew . Rodzi owoce wielkości małych cytryn a do tego wiosną pięknie i obficie kwitnie, najczęściej w kolorze jasnej czerwieni . Do końca lata pojawiają się jeszcze kwiaty, choć już nie tak licznie. Mój okaz ma dopiero cztery lata. W ubiegłym sezonie owocowym obdarzył mnie pierwszym znacznym zbiorem - około dwóch kilogramów cytrynek. Niestety nie zrobiłam zdjęcia. Mam nadzieję, że w tym roku tego nie przegapię. A czasu jest mnóstwo na robienie fotek, gdyż owoce mogą bardzo długo leżeć w oczekiwaniu na przetwory.

Pigwowiec

Krótki opis gatunku

Pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica) pochodzi z rodziny różowatych. Kolczasty krzew dorasta do około 1,5 metra wysokości i najbardziej lubi rosnąć wszerz. Rodzi owoce przeważnie w kolorze żółtym, bogate w pektyny, liczne witaminy, minerały i substancje, dzięki którym możemy uodpornić i oczyścić organizm. Można je zbierać w październiku na przetwory, głównie dżemy, galaretki i nalewki. Kolory kwiatów pigwowca japońskiego bywają także pomarańczowe lub w odcieniach różu.

Pielęgnacja i wymagania

Pigwowiec japoński to idealny krzew do ogrodu - dekoracyjny, pożyteczny i niekłopotliwy w uprawie. Do zadań pielęgnacyjnych zaliczyłabym tylko usuwanie obumarłych łamliwych gałęzi. Poza tym jest twardą rośliną, która może przetrwać tęgie mrozy, długie susze, inwazje szkodników, no może poza bardzo mokrym podłożem, ale przecież długotrwałe zalewanie korzeni, na przykład przy powodziach, podtopieniach zabija większość roślin, bo podziemne jej części, nie mają dostępu do powietrza. Pigwowiec nie ma szczególnych wymagań glebowych, choć na pewno lepiej rośnie w dobrej ogrodowej ziemi niż w miejscach z przewagą piachu.

Migdałowiec trójklapowy różowa piękność

Migdałowiec trójklapowy (Prunus triloba)  to krzew o urzekających pomponikowatych niedużych kwiatach. Kwitnie gęsto w drugiej połowie kwietnia. Występuje jako krzew i w modnej formie na pniu. Od razu doradzam krzew. Jestem posiadaczką piennej odmiany, która lubi kaprysić, bo ogólnie słabsza, wrażliwsza na mrozy i choroby.

Wymagania glebowe

Migdałek rośnie prawie na każdej glebie oprócz piaszczystej i mocno gliniastej. Najlepiej jednak wegetuje w żyznej ogrodowej ziemi, kocha słońce i zaciszne miejsca. Wywodzi się z tej samej rodziny co śliwy, co łatwo poznać po liściach.

Jeśli jesteście posiadaczami migdałka piennego, warto go pod koniec maja, po przekwitnięciu przystrzyc, jak to się mówi na łyso do samego pnia. W ciągu lata wypuści wiele świeżych łodyg, które w przyszłym roku obsypią się mnóstwem kwiatów. A kwiaty ma cudne, choć moim zdaniem zbyt krótko utrzymują się na drzewku, czy krzewie. Ten okres dodatkowo mogą skrócić ciągłe deszcze a te w tym roku miały ujemny wpływ także na magnolie, których śliczne kwiaty opadały zbyt wcześnie.

Podczas długich susz, jak wszystkie rośliny, migdałek potrzebuje wody a na gorszej glebie, dokarmiania, zwłaszcza jego pienne odmiany (bardzo młode rośliny na pniu warto palikować i okrywać na zimę). Pomimo wad migdałek jest zjawiskowy i warto mieć jeden okaz, który ubarwi ogród, zanim zaczną kwitnąć azalie.